Elimde kalem senli bir şeyler yazmak isterken hani küçüklüğümüzde defter kenarlarına yaptığımız süsler vardır ya onlarla dolduruyorum kağıdın her yanını...
" SEN BİR YERLERDE BEN BİR ŞEHİRDE, AKŞAM OLUNCA BENİ HATIRLA! "
Seninle konuşur gibi konuşmak istiyorum kağıtla.
Ama olmuyor cümlelerim kenar süslerinin arasında asılı kalıyor!
Aklımdan deli fikirler geçiyor, sonra oturup kendi düşüncelerime gülüyorum, yok olmaz diye..
O en sevdiğim resmini açıyorum, bakıyor bakıyor sonra susuyorum!
Ben senin resimlerini değil ki ruhunu özlüyorum. Bunu bal gibi biliyorum!
Cümlelerini, paragraflarını, onlara kattığın manayı seviyorum. Bunu ben bal gibi biliyorum.
Hayalinle hasretimin sınırlarını ölçüyorum!
Öyle bir an gelecek ki hasretimin sınırı, bulunduğum şehrin sınırlarını aşacak yolculukları göze alıp sana koşacağım!
Bunu göze alacağım!
--
