Artık korkularım bile degişti,
Seni zaten kaybetmiştim zaten neyi kazandım ki ben hayatta hep kaybettim..

Ama belki diyorum sen mutlu olursunda ben bir kere de olsa senin zaferine ortak olurdum,
Yada çok kızardım, dökerdim herşeyi sana aldığım ama sana veremediğim herşeyi..

Kalbimi kırardım ilk önce, en guzel onun kırılma sesi içimi acıtırdı,
Sesleri duydukça donuklaşıyor gözbebeklerim matlaşıyordu
iyice..

Sana almayı düşündüğüm kuşu salacağım penceremden,
Hayallerimi yakacağım, en hızlı zaten onlar yanıyor..

Hem kibrite de gerek yok bir kaç sözün yetti işte sende biliyorsun..

Neyse çok geç olmadan ben gideyim, sonra bizimkiler kızar yinemi aşık olup kırdın kalbini diye,
Annem okşar kafamı sonra der buda geçer birtanem..

Derde geçermi acaba..

Babamın yanında söyleyemez annem kırdığım kalbimin hesabını veremem babama,
Sen de bilirsin erkekler ağlamaz derler babamda en çokta ağlamama kızardı..

Ama merak etme bu sefer kimse görmeyecek ağladığımı, sesimi bile duymayacak,
Sen bile..

Yastıklara basacağım kafamı söz sevgili..

Oysaki senin için ilk ağlayan olmanın gururunuda yaşayacağım..

Ha bu arada sevgili, hadi bu gece bir iyilik yapalım birlikte kalbimi kıralım.